به نقل از «تسنیم»

صحنه‌های ناب عزاداری شب شهادت حضرت زهرا(س) در بیت الزهرای حاج قاسم به روایت تصویر

تاریخ انتشار: ۹ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۷۰۴۴۶۱

بیت الزهرای حاج قاسم سلیمانی در کرمان شاهد صحنه‌های ناب و جانسوزی از ابراز ارادت عزاداران فاطمی در شب شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) بود. ۰۹ بهمن ۱۳۹۸ - ۱۱:۲۱ استانها کرمان نظرات - اخبار استانها -

به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرمان، بیت الزهرای حاج قاسم در شب شهادت دخت مکرم نبی اسلام(ص) حضرت فاطمه زهرا(س) شاهد صحنه‌های ناب و جانسوزی از ابراز ارادت عزاداران فاطمی بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دومین شب عزاداری ایام فاطمیه(س) در بیت‌الزهرای حاج قاسم با حضور خانواده سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی، حجت‌الاسلام والمسلمین علیدادی‌سلیمانی نماینده ولی‌فقیه در استان و امام جمعه کرمان، سردار ابوحمزه فرمانده سپاه ثارلله استان کرمان، تعداد زیادی از مسئولان، همرزمان سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی و یادگاران دوران دفاع مقدس و جمع انبوهی از عاشقان اهل‌بیت(ع) به یاد سردار دل‌ها برگزار شد.

جای خالی "حاج قاسم" در نخستین شب عزاداری ایام فاطمیه(س) در بیت‌الزهرا‌ + فیلماختصاصی| توصیه‌های حاج قاسم به عزاداران ‌مجالس حضرت زهرا (س)‌ + فیلمنخستین شب عزاداری ایام فاطمیه در بیت‌الزهرای حاج قاسم در کرمان + عکسیادبود حاج قاسم سلیمانی در روضة الشهیدین لبنان+فیلم

حاج قاسم هر جا که بودی شب شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) خودت را به بیت‌الزهرا می‌رساندی.

حاج قاسم! دیشب هم بیت الزهرا(س) بودی؟   

حتما بودی و دیدی که طبق روال سال‌های گذشته مجلس عزای حضرت زهرا(س) با حضور خدام امام رفوع علی ابن موسی الرضا(ع) به عطر ملکوتی پرچم مطهر حرم رضوی معطر شد.

حتما حضور عزاداران از سراسر کشور را در بیت الزهرا دیدی و شاهد صحنه‌های ناب و جانسوز ابراز ارادت عزاداران فاطمی از هر قومیت و دسته‌ای و با هر رنگ  زبانی بودی.

حاج قاسم! شب شهادت حضرت زهرا(س) در بیت الزهرا بدون تو چقدر جانسوز بود و چقدر سخت که تو دیگر نیستی تا مقابل درب بیت‌الزهرا بایستی.

حاج قاسم! دلم نمی‌آید بگویم جایت خالی است؛ نه جایت خالی نیست، دست ما کوتاه شده.

 

گزارش و عکس از ثارالله انکوتی

 

انتهای پیام/511/ز

R7860/P/S6,67/CT8 واژه های کاربردی مرتبط فاطمیه سردار قاسم سلیمانی

منبع: تسنیم

کلیدواژه: فاطمیه سردار قاسم سلیمانی استان کرمان عزاداری فاطمیه شهید سپهبد قاسم سلیمانی سردار قاسم سلیمانی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۷۰۴۴۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رازهای نقاشی مرگ سقراط

افلاطون در رساله فایدون واپسین لحظات زندگی سقراط فیلسوف بزرگ یونان باستان را چنین روایت می‌کند: پس از خطابه دفاعیه علیه محکمه‌ای که خواستار مجازات مرگ برای او شده بود به شاگردانش می‌گوید: نگران من نباشید، شما فقط جسم من‌را در خاک خواهید گذاشت. سپس در میان اشک و غوغای یاران و حتی اندوه زندانبان جام شوکران را از شاگردش کریتو گرفته و می‌نوشد. مایع زهرآگین به‌سرعت بدنش را سست کرده، چشمانش بی‌حرکت مانده و او مرگ را پذیرا می‌شود، تا درسی برای زندگی دیگران باشد.

به گزارش ایرنا، پرسش‌های سیاسی و فلسفی سقراط شهروندان آتن را به تردید در حقیقت خدایان پانتئون و اصالت ارزش‌ها در اخلاق یونانیان فرامی‌خواند. او بخاطر این پنداشت‌ها به ناباوری نسبت به خدایان و فاسد کردن جوانان متهم شد که مجازاتش مرگ بود؛ مطابق رسم زمانه با نوشیدن جام‌زهر. سقراط بی‌مناقشه حکم قضات را پذیرفت و حتی شاگردانی را که وی را به نوشتن تقاضای عفو و یا فرار از آتن تشویق می‌کردند، به‌شدت سرزنش کرد. صحنه واپسین دم حیات او تا لحظه نوشیدن جام شوکران، بار‌ها توسط هنرمندان مختلف به تصویر کشیده شده که یادمانی‌ترین آن‌ها اثر چشمگیر نقاش نئوکلاسیک فرانسوی ژاک لوئی داوید است باعنوان مرگ سقراط (La Mort de Socrate) که حالا در موزه متروپلیتن نیویورک نگهداری می‌شود.

داوید این نقاشی ۱۳۰ در ۱۹۶ سانتی‌متری را بدون التزام دقیق به روایت افلاطون و برمبنای نگاهی ستایش‌آمیز به سقراط برای پذیرش شجاعانه مرگ خلق کرد تا تصویری حماسی از عزت و کرامت باشد. در مرکز صحنه سقراط با ردای سفید و در هیبتی قهرمانانه روی تخت نشسته با قامتی استوار دست راستش را برای گرفتن جام سرخ شوکران دراز کرده است. او با دست چپ به بالا اشاره می‌کند؛ به آسمان و جهان پس از مرگ. بدین‌سان در آخرین دقایق عمر نیز از موعظه و خطابه باز نمی‌ایستد؛ ترجیح می‌دهد بمیرد، اما از باور‌ها و تعالیم خود دست نکشد. این آخرین درس اوست برای شاگردانی که پیرامون وی در اندوه و اضطراب بسر می‌برند.

افلاطون، شاخص‌ترین آنها، غم‌زده و سر در گریبان، جلوی تخت نشسته و پشت‌به صحنه وقوع تراژدی را انتظار می‌کشد. مرد جوانی که فنجان شوکران را بسوی سقراط گرفته، از شدت تأثر روی برگردانده تا شاهد نوشیدن زهر توسط فیلسوف نباشد. مرد دیگری دست روی زانوی او گذاشته تا شاید وی را از این‌کار منصرف سازد. دیگرانی که تاب دیدن صحنه را ندارند، در عمق دالانی درحال دور شدن هستند. مضمون اصلی صحنه‌پردازی، تمجید از رویکرد فیلسوف به مرگ است و ابراز همبستگی با او که مرگ را نه پایان هستی، بلکه سویه دیگری از زندگی می‌پندارد.

ژاک لوئی داوید نقاش برتر زمانه خویش بود و در آثار تماشایی‌اش روایت‌های تاریخی را با فلسفه روشنگری در می‌آمیخت تا متفکرانه‌ترین نمونه‌های نقاشی آکادمیک را پدید آورد. زبان تصویری او فاخر متناسب با علائق طبقه اشراف فرانسه بود، لیکن برای قاطبه مردم نیز قابل فهم و عمیقاً الهام‌بخش بود. شاگردان وی، بعد‌ها از سبک کلاسیک و روایت‌های سخت و محکم آن فاصله گرفته به سوی امواج پرشور هنر رمانتیک رفتند. آثار او طلایه‌دار تمدن مدرن بودند، آکنده از بشارت‌های اخلاقی و روح انقلابی. در فرانسه او نقاش محبوب سه رژیم پیاپی بود؛ ابتدا در دربار لوئی شانزدهم سپس در عصر انقلاب و نهایتاً در دوره امپراطوری ناپلئون بناپارت. هر سه رژیم از آثار تاثیرگزار وی برای تبلیغ مشروعیت و اقتدار خویش بهره می‌گرفتند، اما در نهایت به اتهام خیانت به زندان انداخته شد.

نقاشی مرگ سقراط دو سال قبل از انقلاب کبیر فرانسه خلق شد و القاگر حس مقاومت در برابر بی‌عدالتی، پیام‌آور روشنگری و فداکاری قهرمانانه بود. داوید در روند انقلاب فعالانه شرکت داشت و تصاویری از نماد‌های شجاعت و ایثار خلق کرد. او سال‌های پایانی عمرش را در بیماری و تبعید گذراند. وساطت‌ها برای بازگشت او به فرانسه به‌ثمر ننشست تا این‌که در ۱۸۲۵ در بروکسل از دنیا رفت. در ۲۰۰‌مین سالگرد انقلاب (۱۹۸۹) دولت فرانسه تلاش کرد بقایای داوید را به کشورش بازگرداند، اما دولت بلژیک با این استدلال که قبر او بنایی تاریخی است، از این‌کار امتناع ورزید.